بسم الله الرحمن الرحیم
اقتدا به امام واجب است.
امامت جزء اصول دین است و فروع دین نیست که برایش فتوا دهند.
امام مثل مجتهد نیست و فتوا نمیدهد بلکه مستقیم حرف خدا را میزند. پس اگر کسی به حرف امام شک کند کافر شده است. علم امام از علم خداوند است.
امامت منسبی الهی است مردمی نیست مربوط به خداست. با اجماع در ثقیفه نمی توان امام را تعیین کرد. امام از طرف خداوند حکومت خدا را روی زمین پیاده می کند.
امامت روح دین است. چون امام دین را تفسیر می کند.
امام اسم اعظم خداوند است
بسم الله الرحمن الرحیم
امام صاحب نعمت و حکومت است.
اگر پیامبران و امامان علیهم السلام کار سیاسی نمیکردند کسی کارشان نداشت و کشته نمی شدند.
یَا أیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أطِیعُوا اللّهَ وَأطِیعُوا الرَّسُولَ وَأولِی الأمرِ مِنکُم؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید رسول خدا و اولی‌الامر از طرف ایشان را. «نساء:۵۹»
اولی الامر یعنی صاحب حکومت
وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَستَ مُرسَلاً قُل کَفَى بِاللّهِ شَهِیدًا بَینِی وَبَینَکُم وَمَن عِندَهُ عِلمُ الکِتَابِ؛ کافران می‌گویند: تو پیامبر نیستی، بگو: همین بس که خداوند و کسی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد اوست گواه باشد. «رعد:۴۳»
بسم الله الرحمن الرحیم
امام واسطه فیض است و هر که با امام باشد دینش کامل است و در موضعی قرار میگیرد که از همه نعمتها استفاده می کند و خدا از او راضی است. خداوند با بهشتیان که در مقام رضوان هستند در بهشت روزی 70 بار خدا با آنان صحبت می کند.
یا احمد انْظُر الَیهِمْ کُلَّ یوْمٍ سَبْعینَ مَرَّة وأُکَلِمُ هُمْ. کُلَّما نَظَرْتُ الَیهِم ازیدُ فی مُلکِهِمْ سَبْعینَ ضعْفاً(بحارالانوار، ج 77، ص 23). ای احمد، به آنان روزی 70 بار نظر می کنم و با آنها صحبت میکنم، هر بار که نظرشان کنم در ملک و سلطنتشان هفتاد برابر می افزایم.
امام واسطه فیض است. امام خلیفه خداست. او خدا نیست اما خدا او را تجهیز کرده است. خدا اراده کند انجام میشود. هر چه میخواهیم باید از ایشان بخواهیم.
مسئله ولایت صرفا یک مسئله محبت و دوستی نیست بلکه کاملا مسئله سیاسی است.
ما که ادعا داریم از پیام غدیر استفاده کرده ایم الان از غدیر چه داریم؟
