بسم الله الرحمن الرحیم
اقتدا به امام واجب است.
امامت جزء اصول دین است و فروع دین نیست که برایش فتوا دهند.
امام مثل مجتهد نیست و فتوا نمیدهد بلکه مستقیم حرف خدا را میزند. پس اگر کسی به حرف امام شک کند کافر شده است. علم امام از علم خداوند است.
امامت منسبی الهی است مردمی نیست مربوط به خداست. با اجماع در ثقیفه نمی توان امام را تعیین کرد. امام از طرف خداوند حکومت خدا را روی زمین پیاده می کند.
امامت روح دین است. چون امام دین را تفسیر می کند.
امام اسم اعظم خداوند است
بسم الله الرحمن الرحیم
امام صاحب نعمت و حکومت است.
اگر پیامبران و امامان علیهم السلام کار سیاسی نمیکردند کسی کارشان نداشت و کشته نمی شدند.
یَا أیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أطِیعُوا اللّهَ وَأطِیعُوا الرَّسُولَ وَأولِی الأمرِ مِنکُم؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید رسول خدا و اولی‌الامر از طرف ایشان را. «نساء:۵۹»
اولی الامر یعنی صاحب حکومت
وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَستَ مُرسَلاً قُل کَفَى بِاللّهِ شَهِیدًا بَینِی وَبَینَکُم وَمَن عِندَهُ عِلمُ الکِتَابِ؛ کافران می‌گویند: تو پیامبر نیستی، بگو: همین بس که خداوند و کسی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد اوست گواه باشد. «رعد:۴۳»
بسم الله الرحمن الرحیم
امام واسطه فیض است و هر که با امام باشد دینش کامل است و در موضعی قرار میگیرد که از همه نعمتها استفاده می کند و خدا از او راضی است. خداوند با بهشتیان که در مقام رضوان هستند در بهشت روزی 70 بار خدا با آنان صحبت می کند.
یا احمد انْظُر الَیهِمْ کُلَّ یوْمٍ سَبْعینَ مَرَّة وأُکَلِمُ هُمْ. کُلَّما نَظَرْتُ الَیهِم ازیدُ فی مُلکِهِمْ سَبْعینَ ضعْفاً(بحارالانوار، ج 77، ص 23). ای احمد، به آنان روزی 70 بار نظر می کنم و با آنها صحبت میکنم، هر بار که نظرشان کنم در ملک و سلطنتشان هفتاد برابر می افزایم.
امام واسطه فیض است. امام خلیفه خداست. او خدا نیست اما خدا او را تجهیز کرده است. خدا اراده کند انجام میشود. هر چه میخواهیم باید از ایشان بخواهیم.
مسئله ولایت صرفا یک مسئله محبت و دوستی نیست بلکه کاملا مسئله سیاسی است.
ما که ادعا داریم از پیام غدیر استفاده کرده ایم الان از غدیر چه داریم؟
بسم الله الرحمن الرحیم
امامت
چهارمین اصل از اصول اعتقادی مذهب شیعه، امامت است. امامت شامل دو بخش «عامه و خاصه» می‌باشد.
بخش اول درباره امامت عامه: عبارت است از لزوم امامان معصوم: که همه شرایط پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را داشته و مکمل و متمم نبوت می‌باشند.
بخش دوم درباره امامت خاصه: عبارت است از اثبات خلافت بلافصل حضرت علی و یازده فرزند معصوم ایشان علیهم السلام.
امامت عامه
در این قسمت ابتدا به شرح و توضیح ۵ اصطلاح (امامت، ولی‌الله، هادی، خلیفه‌الله، حجت الله) می‌پردازیم، سپس وارد مباحث بعدی می‌شویم.
امامت: در لغت به معنای پیشوا و رهبری است و از امور نسبی است که بین اشخاص واقع میشود. هر کس که رهبری گروهی را عهده‌دار باشد، امام نامیده میشود. خواه در راه حق باشد، خواه در راه باطل. به عبارتی دیگر امام کسی است که مقدم در امور است و از او پیروی می‌کنند و پیروی کنندگان از آنها را «مأموم» می‌نامند.
بسم الله الرحمن الرحیم
ضرورت وجود امام معصوم علیه السلام
ضرورت وجود امام معصوم علیه السلام را در دو زمینه بررسی می‌کنیم:
الف) درزمینة تشریع
ب) در زمینة تکوین
الف) در زمینه تشریع
در بحث نبوت بیان شد که پیامبر اسلام، پیامبر خاتم صلوات الله علیه و آله هستند و بعد از ایشان پیامبری نمی‌آید. فلسفة ختم نبوت، در صورتی با حکمت بعثت انبیاء سازگاری دارد که بعد از پیامبر اسلام افرادی باشند و راه پیامبر را ادامه دهند. تنها تفاوتی که دارند این است که بعد از پیامبر ما پیامبری نمی‌آید. حالا ادامه مسیر پیامبر، بر عهده کیست؟ این راه باید امام معصومی که خداوند او را هدایت کرده و از خطا و اشتباه و گناه معصوم قرار داده است، ادامه دهد. یعنی امام باید تمام وظایف پیامبر را انجام دهد. یعنی هدایت و تربیت جامعه، سرپرستی جامعه، رساندن جامعه به سر حد کمال، بیان اعتتقادات و اخلاق اسلام، بیان احکام اسلامی، مبارزه با بدعت‌ها و خرافات، جلوگیری از تحریف دین، پاسخگویی به شبهات، بیان معارف قرآن، توضیح آنها را بیان فرماید.
در ضمن وجود امام معصوم علیه السلام در متن جامعه، باعث میشود مردم، اسلام عملی و اسلام مجسم و اسنان کامل را ببیند و با دیدن اخلاق و رفتار و کردار و گفتار امام معصوم اعمال خود را از او الگو بگیرند و به معنای واقعی کلمه، در تمام ابعاد زندگی به او اقتدا کنند.
به طور خلاصه، علت احتیاج به امام و نائب نبی، همان علت احتیاج به وجود نبی است. چون امامت، تداوم رسالت و موجب هدایت جامعه است.
پس در هر عصری وجود امام معصوم لازم و ضروری است. امام رضا علیه السلام در این باره می‌فرمایند:
اِنَّ الاَرض لا تَخلوُ مِن آن یَّکون فیها اِمام منا؛ براستی که زمین هیچگاه از امامی از ما (اهل بیت) که همواره در آن است خالی نمی‌ماند.
ب) در زمینه تکوین
به عقیده شیعه، امام معصوم واسطة فیض الهی است. یعنی هر موجودی در عالم وجود دارد و به او روزی می‌رسد، این نعمت وجود و روزی از طریقة امام معصوم به آنها می‌رسد. لذا در زیارت حضرت حجت علیه السلام می‌خوانیم: بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری وَ بِوُجوُدِهِ ثَبَتَتِ الأرضُ وَ السَّمَاء؛ به‌وسیله وجود امام زمان علیه السلام تمام موجودات روزی داده می‌شوند و به خاطر وجود امام زمان، آسمان و زمین ثابت و برقرار است. و اگر امام معصوم وجود نداشته باشد، نظام جهان، مختل خواهد شد. لَولا الحُجَه لَساخَتِ الاَرض بِاَهلِها؛ اگر حجت نباشد، زمین اهلش را در خود فرو می‌برد.
امامت مسئلة اعتقادی است نه اجتهادی یعنی امام و جانشین پیامبر صلی الله و علیه و آله همانند او در فضائل و امتیازات است؛ یعنی قول و فعل او، قول و فعل خدا و رسول می‌باشد حکومت او حکومت الهی است. تمام قول و فعل و تقریر امام در تبیین حقایق و قوانین و معارف اسلام حجت است و فرمان امام معصوم واجب الاطاعت است و شناخت معصوم جز از طریق معرفی الهی میسر نیست.
پس اعتقاد به امامت مانند اعتقاد به نبوت جزء اصول دین است نه فروع دین و وظایف امام یک اصل اعتقادی است نه یک حکم فقهی.
بسم الله الرحمن الرحیم
اثبات خلافت حضرت علی علیه السلام و یازده فرزند جانشین ایشان:
بعد از اثبات لزوم امام و خلیفه معصوم رسول اکرم صلوات الله علیه و آله بحث در اثبات خلافت بلافصل حضرت علی و یازده فرزند معصوم و گرامی ایشان علیهم السلام از طریق آیات و روایات متواتر بین فریقین می‌باشد.
قبل از بیان نص قولی و فعلی خدا و رسول اکرم صلوات الله علیه و آله در امامت و خلافت آنها، فضائل و مناقب ائمه معصومین علیهم السلام را از طریق عامه و خاصه، متذکّر می‌شویم.
این امامان؛ متّصف به همه صفات و کمالات عالیه در اعلی مرتبه نفسانی، ایمانی و عبادت می‌باشند. در زهد، تقوی، صبر، شجاعت، سخاوت، حلم، عفت، عدالت و عصمت ورع و... و مبرا از جمیع رذائل نفسانی و موانع امامت بوده، البته باید متذکّر شویم که فضائل ائمه معصومین علیهم السلام که مظهر ذات و صفات و فعل خداوند هستند را، تنها امام معصوم می‌تواند بیان فرماید همانگونه که امام‌هادی علیه السلام در زیارت جامعه، صفات آنان را بیان فرموده‌اند.
بسم الله الرحمن الرحیم
برای اثبات خلافت و ولایت ائمه طاهرین علیهم السلام، اخبار متواتر بین فریقین و شمه‌ای از اخبار در ذکر و تصریح به خلافت ائمه معصومین و بعضی از فضائل و مناقب آن عزیزان بیان میشود:
روایت غدیر از اخبار متواتر است که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله بعد از قرائت از وظایف حجه‌الوداع درمحل غدیر خم در روز هجدهم ذی الحجه سال دهم هجری فرمان از طرف خداوند متعال مبنی بر اینکه این مطلب، ولایت حضرت علی علیه السلام را به مردم ابلاغ کن. پیامبر اکرم مردم را نگه داشتند و فرمان دادند آن‌هایی که جلوتر رفته‌اند بازگردند و آن‌هایی که جامانده‌اند خود را برسانند. سپس منبری از جحاز شتر برای حضرت درست کردند. حضرت روی جحاز رفتند و خطبه مفصلی در جمع همه حجّاج ایراد نمودند و ابتدا از مردم سوال کردند:
یا مَعاشِرَ النّاس، اَلَستُ اَولی بِکُم مِن اَنفُسِکُم؟ قالوا: بَلی؛ ای جماعت مردم، آیا من از طرف خدای متعال بر شما ولایت ندارم؟ عرض کردند: آری. بعد از پاسخ مثبت همه حجاج حضرت، دست علی علیه السلام را در برابر مردم بلند کردند و فرمودند: قال مَن کُنتُ مَولاه فَهذا عَلیٌّ مَولاه؛ هر کس که من مولا و صاحب اختیار او هستم. پس از من علی بن ابیطالب موالا و صاحب اختیار اوست. سپس دست مبارک خود را بلند نموده و چنین دعا فرمودند:
اللّهُمَّ والِ مَن والاه وَ عادِ مَن عاداه وَ اَحَبَّ مَن اَحَبَّه وَ اَبغَضَ مَن اَبغَضَهُ وَ انصُر مَن نَصَره وَاخذُل مَن خَذَلَه و اَدرِ الحَقَّ مَعَهُ حَیثُ دار؛ خداوندا، دوستان او را دوست بدار و دشمنان او را دشمن بدار، محبوب بدار آن کس که او را محبوب دارد، و مبغوض بدار آن کس که او را مبغوض دارد، یارانش را یاری کن و آنها را که ترک یاریش کنند از یاری خویش محروم ساز و حق را همراه او بدار و او را از حق جدا مکن.
بسم الله الرحمن الرحیم
اعتقاد به وجود مقدس حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف و قیام و تشکیل حکومت جهانی آن حضرت، مخصوص شیعیان و پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام نیست بلکه تمام فرق اسلامی، ظهور مردی از دودمان پیامبر آخرالزمان به نام مهدی علیه السلام که دنیا را پر از عدل و داد می‌کند را، پذیرفته‌اند و روایات آن را در کتب خود، از پیامبر صلی الله و علیه و آله وسلم نقل کرده‌اند، که از روایات قطعی و متواتر است.
بسم الله الرحمن الرحیم
درباره ولادت با سعادت حضرت ولی عصر حجه بن الحسن العسکری علیه السلام
حکیمه خاتون دختر بزرگوار حضرت امام جواد علیه السلام روایت نموده است که من پیوسته به خدمت آن امام بزرگوار حضرت امام حسن عسکری علیه السلام مشرف می‌شدم و برای آن جناب دعا می‌کردم که خداوند او را فرزندی روزی فرماید. روزی بر آن جناب داخل شدم و برای آن حضرت دعا کردم پس به من فرمودند: ای عمه، آنچه دعا مینمودی که خداوند به من روزی کند امشب متولد میشود که حقتعالی بواسطه او زنده میگرداند زمین را به علم و ایمان و هدایت، بعد از آنکه مرده باشد به واسطه شیوع کفر و ظلالت (و آن شب، شب جمعه و نیمه شعبان سال ۲۵۵ بود) پس امشب نزد ما افطار کن. گفتم: ای مولای من، این مولود عظیم از چه کسی متولد خواهد شد؟ فرمودند: از نرجس، عرض کرده ام، ای سید من، در او اثر حملی نمیبینم، حضرت تبسم کردند و فرمودند: چون صبح شود اثر حمل بر او ظاهر خواهد شد و مثل او، مثل مادر موسی است که تا هنگام ولادت هیچ تغییری بر او ظاهر نشد و احدی بر حال او مطلع نگردید.
پس شب در آنجا ماندم و افطار کردم و نزدیک نرجس خوابیدم، هر ساعت حیرتم زیاده می‌شد. در این شب بیش از شبهای دیگر به نماز و تهجد برخاستم و نماز شب ادا کردم چون به نماز وتر رسیدم نرجس بیدارشد و و وضو ساخت و نماز شب را بجای آورد و خوابید، چون نظر کردم صبح کاذب طلوع کرده بود، نزدیک بود شکی در دلم پدید آید که ناگاه حضرت امام حسن علیه السلام از آنجائی که نشسته بودند مرا صدا زدند و فرمودند: ای عمه، تعجیل منما که اینک امر ولادت نزدیک شد، پس نشستم و الم سجده و یس خواندم و مشغول بودم که نرجس خاتون ترسان از خواب بیدار شد، پس از جای جستم و خود را به او رساندم و او را به سینه خود چسباندم و نام الله را بر او خواندم حضرت صدا زدند که سوره انا انزلنا را بر او بخوان، پس از او پرسیدم که چه حال داری؟ گفت: ظاهر شده اثر آنچه مولایم فرمود، چون شروع به خواندن سوره نمودم شنیدم که آن طفل در شکم مادر با من در خواندن همراهی می‌کرد و بر من سلام کرد، من ترسیدم، پس حضرت صدا زدند که تعجب مکن از قدرت حقتعالی که طفلان ما را به حکمت، گویا میگرداند و ما را حجت خود در زمین ساخته است، پس چون کلام حضرت تمام شد، نرجس از دیده من غائب شد گویا پرده‌ای میان من و او حائل گردید پس فریادکنان بسوی حضرت دویدم، ایشان فرمودند: برگرد ای عمه! که او را در جای خود خواهی دید و چون برگشتم پرده‌ای ظاهر شد و در نرجس نوری مشاهده کردم که دیده مرا خیره کرد و حضرت صاحب علیه السلام را دیدم که رو به قبله به سجده افتاده به زانو و انگشتان سبابه را به آسمان بلند کرده و می‌گوید: اَشهَدُ آن لا اِلهَ اِلّا الله وَحدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ آن جَدّی رَسولُ اللهِ وَ آن اَبی اَمیرَ المُؤمنینَ وَصیُّ رَسولِ اللهِ.
پس یک یک امامان را شمرد تا به خودش رسید فرمود: خداوندا وعده نصرت که به من فرموده‌ای وفا کن و امر خلافت و امامت مرا تمام کن و انتقام مرا از دشمنان، ثابت گردان و زمین را به سبب من، از عدل و داد پر کن.
بسم الله الرحمن الرحیم
شیعه کیست؟
شیعه در لغت به معنی پیرو، یاور، دوست، اتباع، اعوان و انصار می‌باشد. یاران و پیروان هر کس را شیعه و پیرو او می‌گویند. کلمات هم خانواده از این لغت، مشایعت (دنبال کسی راه افتادن و بدرقه کردن) و تشییع جنازه (به دنبال جنازه رفتن) است.
