بسم الله الرحمن الرحیم
دعای چهلم از صحیفه سجادیه
هنگاهی که خبر مرگ کسی را به امام زین العابدین (علیه السلام) دادند آن حضرت مطالبی فرمودند که ما به فراز‌هایی از آن اشاره می‌کنیم تا مگر از خلال آن کلمات نورانی دلهای خفته امان بیدار شود و به خود آئیم و به پایان کار و راه خویش بیشتر بیاندیشیم و از عواقب گناه و عصیان بر خدا بهراسیم و تا دیر نشده و در به رویمان بسته نشده است به حول قوه خداوند متعال خود را از آلودگی‌ها بیرون کشیم و سر انجام به حیات طیبه دست یابیم؛ إن شاءالله
_795.jpg)
بارالها، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از آروز‌های طولانی بر کنار دار و آرزو‌های را با عمل درست و صالح ما کوتاه کن تا به پایان بردن ساعتی را از پی ساعتی، .... و رسیدن گاهی را به گاهی آرزو نکنیم و ما را از فریب آرزو‌ها در سلامت دار، و از گرفتاریهایش در امان دار و مرگ را همیشه پیش چشم‌های ما مجسم کن و یادش را گهگاه در خاطر ما میار (بلکه همیشه به یادآن باشیم) و از اعمال شایسته، عملی برای ما قرار ده که با آن، بازگشت به سویت را (با همه سرعتش) کند شماریم و برای به سرعت رسیدن به کوی تو حرص ورزیم به طوری که مرگ برای ما، محل انس و آرامش باشد که با آن انس می‌گیریم و جای الفت و دوستی باشد که به سوی آن مشتاق باشیم و خویشاوندان نزدیکی باشد که قرب به او را دوست بداریم. پس هر زمان که مرگ را بر ما فرود آوری، ما را از دیدارش خوشبخت ساز، ....، وآن را دری از در‌های آمرزش خود و کلیدهای رحمت خویش قرار ده، ما را در زمره هدایت شدگانی بمیران که گمراه نشوند، .....، و توبه کنندگان که معصیت ننمایند و بر گناه اصرار نورزند..... هیچ انسانی از مرگ و سفر به جهان دیگرچاره ای ندارد، که این جهان مزرعه ای برای آن جهان است و انسان زارع و کشاورز اعمال، آنچه را از خوب و بد در این مزرعه کاشته، بدون شک در آن جهان محصولش را به صورت بهشت و جهنم برداشت خواهد کرد. (صحیفة سجّادیّه، دعای چهلم)
